گر نگذری از گناهم چه کنم؟

یارب ار نگذری از جرم و گناهم چه کنم ؟

ندهی گر به در خویش پناهم ، چه کنم ؟

گر برانی و نخوانی و کنی نومیدم
به که روی آرم و حاجت ز که خواهم ، چه کنم ؟

گر ببخشی گنهم ، شرم مرا آب کند
ور نبخشی تو بدین روی سیاهم ، چه کنم ؟

نتوانم کنم انکار گنه ، یک ز هزار
که تو بودی به همه حال گواهم ، چه کنم ؟

بارالها کرمی ، مرحمتی ، امدادی
کاروان رفته و من مانده به راهم ، چه کنم ؟

دوش می گفت « شفق » بار خدایا کرمی
که من آشفته دل و نامه سیاهم ، چه کنم ؟
محمد حسین بهجتی « شفق »